HOE SERIEUS IS DE KUSTMARATHON NOG

In aanloop naar de 20^e Kustmarathon had ik het plan om deze week elke dag een stukje op mijn website te zetten rond deze wedstrijd. Ik rekende daarbij op de hulp van andere hardlopers, die als gastschrijver een verhaaltje zouden schrijven over hun voorbereiding. Maar die drempel is wellicht nog te hoog of er is geen animo voor. Gelukkig heb ik als gepensioneerde genoeg tijd en trainen komt er momenteel vanwege medische problemen toch nauwelijks van.

Gisteren kon je lezen dat ik een soort “voorspelwedstrijdje” lanceerde, maar eigenlijk was dat half serieus/half ironisch bedoeld. Serieus, omdat het op zich een leuk idee is en dan vooral om een beetje leven in de hardloopbrouwerij te brengen in de week voor de Kustmarathon. Ironisch, omdat ik vind dat de berichtgeving over de marathon lang uitblijft en bovendien dikwijls over zaken gaat die met hardlopen weinig te maken hebben. Net als mijn voorspelwedstrijdje dus.

Vandaag een verhaal in de PZC van onze hardlopende verslaggever Maurice over een hardloper, die vorig jaar te laat startte. Een leuk verhaal, maar we spreken hier over een hardloper met een eindtijd van ruim 5 uur. Akkoord, hij was een kwartier te laat gestart, maar dan nog. En dat is het algemene beeld bij de Kustmarathon. Zo’n 75 % van de deelnemers loopt een tijd boven de 4.13 uur. Waarom ik 4.13 uur als uitgangspunt neem? Die tijd is namelijk 10 km per uur en ik ben nog steeds van mening dat je niet moet meedoen aan een marathon als je dat niet haalt. Train dan eerst maar eens om sneller te worden. En dan mag je gerust claimen dat de zwaarte van het parcours ook een rol speelt, maar dan is 4.30 uur dus met een bonus van 10 % toch wel de limiet.

Over het ontstaan van deze  marathon heb ik al veel verschillende verhalen gehoord. Zelf kan ik me herinneren dan Lein Lievense en Floris Jan Koole na afloop van de Sportpuntloop in Goes het in de kantine over een mogelijke marathon hadden. Toen ze het over een extreem zware marathon hadden over het strand en door de duinen, dacht ik daar het mijne van. Waarom? Bij hardlopen gaat het om tijden en die met elkaar vergelijken. Je wordt niet uitgezonden naar een OS of WK, omdat je de zwaarste marathon in de wereld gewonnen hebt. Nee, je moet voldoen aan een limiet en die is tegenwoordig niet mis. De organisatie van de toenmalige PZC crossen/lopen waren in de jaren 80 vergevorderd met een marathon vanaf de Roompot via de Zeelandbrug en de Oosterscheldekering. Het advies van Europees kampioen Gerard Nijboer was echter negatief: te open, veel kans op wind en daarom zijn snelle tijden niet mogelijk. De plannen werden opgeborgen.

De Kustmarathon is echter uitgegroeid tot een groot sportevenement met vooral massale deelname aan de nevennummers. Op zich draagt dat bij tot meer bewegen en dat is toe te juichen. Of het lopen en trainen voor een echte marathon nog gezond is voor een heleboel deelnemers is een andere vraag, die ik moeilijk kan beantwoorden. Op de vraag of het hardlopen er in het algemeen veel aan heeft, kan ik wel antwoorden. Ik zeg nee en dat om diverse redenen. Voor zover ik kan nagaan heeft het nauwelijks nieuwe talenten opgeleverd. De meeste winnaars waren al over hun beste of moet ik zeggen snelste jaren heen. Of het waren gelegenheidswinnaars, die in gewone wedstrijden niet echt opvallen. Een uitzondering was Samantha Luitwieler, maar helaas is zij net zo snel verdwenen als gekomen.

Verder vind ik dat de trainingen voor de marathon ( zien we ook vanaf januari met het oog op Rotterdam en Zeeuws Vlaanderen ) de andere wedstrijden afroomt. Trainers die beweren dat je niet aan kortere wedstrijden mee moet doen in de weken voor een marathon, moeten zich eens afvragen hoe de goede prestaties van 40 jaar geleden tot stand kwamen. Maar ik moet natuurlijk eerlijk zijn. Toen ze in 2003 begonnen met de Kustmarathon had ik geen interesse meer voor dergelijke afstanden. Hoe zou ik erover denken als ik 25 jaar later geboren was en wel in volle glorie aan de Kustmarathon had meegedaan. Volgende keer iets over je mogelijke tijd bij de Kustmarathon. En ondanks de ironische insteek mag je nog steeds de winnaars en hun eindtijd voorspellen. Foto AV’56.