HOE KOM JE VAN ETALAGEBENEN AF

Deze keer een persoonlijk verhaal. Al ruim 5 jaar heb ik bij het hardlopen last van mijn benen en dan vooral van mijn linkerbeen. Na een kleine kilometer kreeg ik pijn in kuiten en achillespezen, zodat ik soms moest stoppen. Andere keren kon ik door de pijn heenlopen, maar lekker ging het allemaal niet. Zelden kon ik nog 5 km achter elkaar hardlopen en de trainingen werden steeds meer zogenaamde loop/wandeltrainingen. Ik noem het ook wel lantaarnpaaltrainingen: 1 lantaarn wandelen – 3 lantaarns hardlopen. Na een kwartiertje kon ik dan de hardloopstukken uitbreiden.

Deze klachten schreef ik toe aan de problemen met mijn rug, waar ik al 25 jaar regelmatig last van heb en tegenwoordig bijna permanent voor naar de fysio ga. Wedstrijden lopen ging eigenlijk ook niet meer. Alleen afstandjes onder de 5 km en liefst behoorlijk korter. En als je 59 jaar achter elkaar minstens aan 1 wedstrijd per jaar hebt deelgenomen ( ook in coronatijd ) is dat vervelend, maar gezien de leeftijd eigenlijk ook logisch. Toch wilde ik dat 60^ste jaar er ook bij pakken en toen ik mijn deelname aan de Oosterscheldeloop om bovengenoemde reden moest afzeggen, organiseerde ik de JARO jubileummijl. Zo’n 1600 meter moest toch zeker lukken. Nee dus, want een paar weken voor deze wedstrijd in juli van dit jaar kreeg ik zelfs bij het wandelen al na 5 minuten pijn in mijn kuit.

Die pijn verdween direct toen ik stopte om een paar oefeningen te doen. Zou het iets met de doorbloeding kunnen zijn? Deze vraag aan de fysiotherapeut voorgelegd en hij verwees me door naar zijn collega, die in deze materie gespecialiseerd is. Bij het eerste onderzoekje bleek direct dat mijn bloeddruk ruim te hoog was, maar verder had ik volgens hem niet de symptomen van iemand met vaatvernauwing. Vanwege de bloeddruk toch maar een afspraak gemaakt met de huisarts.

Ik kwam direct in een soort medische molen: bloedonderzoek, ECG, vaatmeting en medicatie tegen hoge bloeddruk. Daar kwamen een week later nog pillen vanwege hoge cholesterol bij en een verwijzing naar een vaatchirurg. Bij die laatste werd een uitgebreidere vaatmeting gedaan en wat bleek: rechts is het been 100 % in orde, maar links is de capaciteit 60 % in rust en 40 % bij inspanning. Simpel gezegd komt er te weinig zuurstof bij de spieren in dat been en dan is lopen een probleem.

Ze noemen dat in de volksmond een etalagebeen, omdat zo’n persoon steeds even stil blijft staan alsof hij een etalage bekijkt, maar eigenlijk om de pijn te laten zakken. De gebruikelijke oplossing wordt vooral gezocht in looptherapie ( wandeltherapie ) om extra haarvaatjes aan te maken. Maar helpt dat ook bij Jan Roose die al 60 jaar actief is als hardloper? In ieder geval kreeg ik ook nog bloedverdunners en de vaatchirurg stelde voor om een MRI scan van het been te maken.

De medicatie doet in ieder geval zijn werk, want de bloeddruk was begin september zodanig gedaald dat ik pas in december weer op controle moet komen. Het wandelen gaat ook steeds beter. In het begin nog een lichte pijn, maar ik kan wandelen verder al zeker een uur volhouden en soms voel ik helemaal niets. De fysiotherapeut ondersteunt me daarbij met een programma. Een scan is er niet gekomen, maar dat was mijn schuld. Ik had me verwacht aan een foto van mijn been en bekken in zo’n soort koker, maar toen bleek dat ik daar half vastgebonden gedurende ruim een kwartier doorgeschoven moest worden, raakte ik in paniek. Een soort hyperventilatie en de procedure werd gestaakt.

Mijn streven is om eind dit jaar toch zeker een kilometer achter elkaar hard te lopen en dat geleidelijk uit te breiden tot 5 km. Toch zit ik met een grote vraag. Een vaatvernauwing vanwege hoge bloeddruk en een hoog cholesterolgehalte snap ik, maar waarom dan alleen in het linkerbeen? Is dat een vorm van overbelasting, omdat ik al tientallen jaren mijn rechterbeen moet compenseren. Door een ongelukje met de trein staat dat namelijk een beetje verkeerd. Of heeft het toch te maken met voeding en stress? Van de artsen heb ik nog geen duidelijk antwoord gekregen, want aan mijn levensstijl kan het volgens hen niet te wijten zijn. Eigenlijk ben ik dus nu aan het trainen om van mijn etalagebeen af te raken. Die trainingen bestaan nog steeds hoofdzakelijk uit wandelen. Ik moet 2 x per week alleen wandelen in een redelijk tempo, maar met zo weinig mogelijk pijnklachten. De andere 2 of 3 trainingen worden wandelen en hard lopen gecombineerd. In de regen vanochtend was dat 10 minuten wandelen – 5 x 100 meter hardlopen met 100 meter wandelpauze – 5 minuten wandelen – weer 5 x 100 meter – een “langer” stuk van ongeveer 450 meter hardlopen en dan nog 5 minuten wandelen.  Zijn er misschien lezers met een soortgelijke ervaring en/of tips?

Dit verhaaltje verschijnt onder de rubriek training, maar eigenlijk is het een medisch probleem. Is het een idee om een aparte rubriek voor dit soort verhalen op te nemen? Allerlei blessures en hoe je dat kunt voorkomen en genezen, maar ook tips over voeding kunnen daar dan aan bod komen. Alles onder de verzamelnaam “gezondheid”.