WK VELDLOPEN DEEL 2

Als aanvulling op mijn verhaal over het WK veldlopen een gastbijdrage van Niek Flipse. Behalve hardloper vervulde Niek ook kaderfuncties binnen de atletiek. Hij was een paar jaar voorzitter van AV’56, maar ook lange tijd unieraadslid van toen nog de KNAU. De unieraad is een soort parlement van de bond met uit alle windstreken vertegenwoordigers. In die hoedanigheid werd Niek ook voor andere functies gevraagd en was hij 40 jaar geleden aanwezig bij het WK cross in New York. 

De geschiedenis van  de WK Veldloop heeft Jan op deze site mooi beschreven. Zeker de sportliefhebbers die al langer “meelopen” zullen zich de namen en wedstrijden van toen herinneren. Brengt me op mijn enige “deelname” aan een WK Veldloop. Bijna 40 (!!!) jaar geleden was ik namens de Atletiekunie (toen nog KNAU) ploegleider bij deze kampioenschappen. Bram Wassenaar was de begeleidende bondstrainer.

Op 25 maart 1984 werden die wedstrijden gehouden bij East Rutherford, New Jersey (niet ver van New York). Winnaar bij de mannen werd de Portugees Carlos Lopes, bij de vrouwen won Maricica Puica uit Roemenië.

Het was een heel mooi evenement met een mooie Nederlandse mannenploeg. Een vrouwenploeg werd toen niet sterk genoeg voor uitzending bevonden. De ploeg was heel sterk voor nationale begrippen. Ik ben er zeker van dat de huidige generatie Nederlandse lopers volstrekt niet kan “tippen” aan het niveau van die toenmalige ploeg. De klasseringen  van de Nederlanders: Klaas Lok (40), Hans Koeleman (109), Marti ten Kate (130), Marc Borghans (137) en Cor Lambregts (166) lijken  bescheiden, maar ze waren  in dat sterke mondiale veld erg goed.

De beste loper van de ploeg was echter  Stijn Jaspers. Die jonge atleet werd 18^e, net voor de latere wereldkampioen op 10 km. Paul Kipkoech uit Kenia. Stijn was een geweldig talent, behaalde enkele NK’s  en nam deel aan de Olympische spelen van 1984. Stijn werd in het voorjaar van 1980 lid van AV Haarlem en viel direct op door zijn snelheid op de midden afstand. In mijn laatste NK 800 meter in Sittard kon ik hem ternauwernood in de halve finale voorblijven. Ik liep 1.50.80 min. en Stijn volgde op de voet. Zie de foto (v.l.n.r.)  schrijver met snor, Stijn Jaspers en Menno Lievers.

De loopbaan van Stijn was helaas erg  kort: op 18 oktober 1984 werd hij  dood aangetroffen in zijn kamer in het Amerikaanse Clemson. Hij studeerde daar aan de gelijknamige universiteit. Later werd vastgesteld dat zijn hart het door een acute hartritmestoornis had begeven. Dat was weer het gevolg van aangeboren afwijkingen in de kransslagader. Overbodig te zeggen dat zijn plotselinge dood een geweldige schok in de vaderlandse atletiekwereld en bij mij teweegbracht.