10 VRAGEN AAN MARCO OLIVIER
Deze week het verhaal van Marco Olivier. Leuke onthullingen, een verrassende visie op trainen, een duidelijke mening over het Zeeuwse hardlopen en een goede raad aan andere lopers. Op de foto zie je Marco tijdens de Elviscross in het Poelbos
Stel jezelf even voor aan de lezers.
Ik ben Marco Olivier, 53 jaar, geboren Goesenaar en nu woonachtig te Serooskerke (Walcheren).
Wanneer ben je begonnen met hardlopen en hoe ging het verder?
Ik ben in het voorjaar van 2016 op vrij late leeftijd (45) begonnen met hardlopen. Mijn vriendin liep al sinds 2010 en heeft mij destijds aangespoord om mee te doen met de Stadsloop Middelburg. De sfeer, gezelligheid en het fysiek bezig zijn bevielen mij onverwachts goed. Sindsdien heb ik het hardloopvirus te pakken.
In het begin was ik ontzettend fanatiek, omdat alles nieuw was. Soms ging ik zo snel van start, dat ik meteen vanaf de eerste kilometer in de verzuring liep. Tijdens één wedstrijd schoot ik zo snel weg, dat ik even een paar honderd meter alleen op kop liep met de Zeeuwse toppers achter mij. Die stunt was vanzelfsprekend snel voorbij, naast een illusie armer. We zullen het maar jeugdige onbezonnenheid noemen, want later ben ik iets verstandiger gaan lopen.
Wat zijn je persoonlijke records?
21.40 (5 km)
44.42 (10 km)
1.09.57 (15 km)
1.41.52 (halve marathon)
4.35.59 (Kustmarathon)
Hoe ziet je training er globaal uit?
Ik heb de afgelopen jaren verschillende trainingsmethoden gebruikt, maar de laatste tijd loop ik met de methode Verheul, of beter gezegd de schema´s uit het boek Het Duurloopmisverstand van Klaas Lok. Ik ben nogal blessuregevoelig en met deze manier van trainen heb ik stukken minder last van mijn lichaam. Het omvat veel extensieve intervallen van 200, 400- en 1000 meter, waarbij je niet boven je verzuringdrempel uitkomt. Het gebied boven die drempel zoek ik gedoseerd op in de wedstrijden. Soms iets meer, soms iets minder. Verder één keer per twee weken een langere duurloop met versnellingen. Hier pak ik ook meestal een wedstrijd voor, want ik kan mij moeilijk zetten tot lange duurlopen in training.
Wat zijn voor jou de hoogtepunten uit je hardloopbestaan?
Naast mijn behaalde persoonlijke records, heb ik ook goede herinneringen aan de diverse trails waar ik aan mee heb gedaan. Zeker als de natuurelementen je tegen gaan werken kan het een hele belevenis zijn. Vooral de Zevenheuvelentrail van 2023 staat nog goed in mijn geheugen gegrift. Veel hellingen op en af met steile dalingen naar beneden op glibberige slingerpaden. Het leek net een achtbaan en het is achteraf gezien een wonder dat ik overeind ben gebleven.
Waren er ook dieptepunten?
Ja, de diverse blessures die ik de afgelopen jaren heb gehad. Hierdoor is mijn progressie uiteindelijk gestagneerd en zelfs achter uit gegaan. Ik stond op een gegeven moment voor een keuze: of stoppen met hardlopen of een tandje (of drie) minder intensief gaan hardlopen. Uiteindelijk voor het laatste gekozen, maar het is niet altijd makkelijk om te accepteren dat je langzamer bent geworden. Gelukkig staat er bij mij geen gouden medaille op het spel. Ik kan het goed relativeren.
Heb je op hardloopgebied nog plannen voor de komende jaren?
Ik ga dit jaar sowieso nog één keer de marathon van Rotterdam en de Kustmarathon lopen. In contrast: de sprintafstanden op de baan lijken mij ook geweldig, maar dat vraagt om een totaal andere training. Daar moet ik niet te lichtzinnig over denken. Ik weet ook niet of het in combinatie met mijn leeftijd en blessurehistorie nog verstandig is, maar het blijft een wens. Wie weet.
Wat vind je in het algemeen van het Zeeuwse hardlopen?
Over het niveau van de Zeeuwse hardlopers kan ik als recreant misschien niet zo goed oordelen, maar het valt mij wel op dat de spoeling bij bijvoorbeeld de snellere dames erg dun wordt. Er ontbreken de laatste tijd een aantal goede dames die je tot voor kort regelmatig zag meelopen in de diverse wedstrijden. Er blijft een dan een kleine, selectieve groep over en die was al niet zo groot. Jammer voor de spanning, Ook voor de dames in kwestie zelf, lijkt mij.
Zou je veranderingen willen?
Wat mij ook wel eens opvalt is dat er soms meerdere wedstrijden in één weekend samenvallen en dan soms een weekend helemaal niet. Dat zou in mijn ogen beter verdeeld mogen worden, maar dat is organisatorisch gezien misschien lastig. Verder vind ik dat er nog veel wedstrijden in het Zeeuwse zijn, waarbij je zonder herinnering in de vorm van een medaille o.i.d. naar huis gaat. De meeste lopers vinden dat juist leuk en het hoeft niet eens iets groots of duur te zijn. Zo geeft je als organisatie een blijk van waardering richting de lopers die de moeite hebben genomen om zich in te schrijven voor je wedstrijd.
Wat wil je verder nog kwijt over hardlopen?
Voor velen is hardlopen een passie, voor anderen -zoals ik- een uit de hand gelopen hobby. Eigenlijk maakt het niet uit, doe wat goed voelt. Als iemand één keer per week een rondje gaat doen voor zijn plezier, is dat net zo prima als iemand die elke dag tot het gaatje wilt gaan. Als je maar op jouw manier ´leut´ hebt. Oh, en je zelf ook weer niet te serieus nemen. Vergeleken met de absolute top zijn we bijna allemaal recreanten uiteindelijk. Denk om je lichaam en zorg er voor dat je in eerste instantie kan blijven hardlopen.
Geen Commentaar