MIJN HERINNERINGEN AAN DE ROTTERDAM MARATHON

Helaas heb ik nog geen fantastische verhalen ontvangen over de editie van 2024. Mijn website is er namelijk ook om jouw verhaal te publiceren. Als ik zie hoeveel persoonlijke records er gelopen zijn, moet er toch een leuk verhaal inzitten. Of viel het allemaal bitter tegen na maanden voorbereiding en wil je het zo snel mogelijk vergeten.

Dat had ik soms ook en zeker bij de Rotterdam Marathon. Ik heb al eens laten doorschemeren dat ik helemaal geen fan ben van al dat massale hardloopgedoe. Toch heb ik 4 keer aan de start gestaan van de marathon in Rotterdam, maar helaas heb ik maar 2 keer de finish gehaald. Je snapt dat met zo’n score mijn herinneringen niet altijd geweldig positief zijn.

Mijn eerste deelname was in 1975. “Dat kan niet. Dit jaar was het de 43^e Rotterdam Marathon en ze zijn begonnen in 1981 ( in 2020 geen marathon vanwege corona )”, hoor ik sommigen zeggen. Dat is waar, maar dan tellen ze vanaf het moment dat de marathon naar de Coolsingel werd verplaatst. Er was al een marathon in Rotterdam in 1909 en ook in 1937 en 1950. Er zouden in de Maasstad nog marathons georganiseerd zijn en toch zeker in de jaren 70. In juli 1972 was ik als toeschouwer aanwezig bij één van die marathons.

Zelf had ik een dikke maand eerder mijn eerste marathon voltooid in Maassluis. Samen met clubgenoot Cees Markusse, die overigens ruim 3 kwartier sneller liep en het ZR verbeterde, waren we toen de 6^e en 7^e Zeeuw over de klassieke afstand. In Rotterdam zouden Cees van den Bulck en Wim Back proberen om nummer 8 en 9 te worden. Dat lukte beide lopers van Zeeland Sport.

Het parcours was toen erg eenvoudig: start en finish op de atletiekbaan aan het Lange Pad en 6 ronden van 7 km rond de Kralingse Plas. In 1975 deed ik zelf mee aan deze marathon. Ik had dat jaar al 2 marathons gelopen en was helemaal niet van plan om mee te doen in Rotterdam. Begin juni vroeg Jaap Oele of ik op een woensdagmiddag ( een onderwijzer had toen nog gewoon vrij om te trainen ) een stukje mee wilde lopen bij zijn lange duurloop van 35 km als voorbereiding op Rotterdam. Dat stukje werd 30 km en toen besloot ik om toch maar snel in te schrijven. Dat kostte toen 10 gulden en na 3.39 uur kwam ik over de finish. Dat was maar 10 minuten langzamer dan mijn p.r. op dat moment en dat allemaal zonder echte voorbereiding. Ergens op het internet kwam ik tegen dat dit de 14^e marathon in Rotterdam was.

Vervolgens stopte het een paar jaar met de marathon in Rotterdam tot men in 1981 de zaken groter aanpakte. In navolging van andere stadsmarathons werd de finish in het centrum gelegd. Om dit centrum op zaterdagmiddag niet helemaal te ontwrichten werden er eerst wel gewoon 5 rondjes Kralingse Plas gelopen. Pas de volgende jaren werd het 1 grote ronde met start en finish op de Coolsingel. In 1986 deed ik daar ook mee. Deze keer had ik wel behoorlijk getraind en intussen een p.r. van 3.06 uur. Alles was nog steeds op zaterdagmiddag en gelukkig was het niet te warm. De Erasmusbrug bestond nog niet en wij liepen eerst door Kralingen/Alexanderpolder en het 2^e deel van de marathon door Zuid. Lekker gelopen en na 3.21 uur was ik terug op de Coolsingel. Mijn beste jaren lagen immers al achter mij en dan kun je niet meer verwachten.

Ik 1987 had ik weer ingeschreven, maar toen wist ik eigenlijk van te voren dat het niet zou lukken. In oktober 86 brak ik mijn enkel en ondanks het feit dat ik na 2 maanden weer een wedstrijdje kon lopen, was de voorbereiding verre van optimaal. Bovendien was het op de wedstrijddag plotseling te warm en zodoende gaf ik er al na 17 km de brui aan. Hoewel ik al sinds 1995 geen marathon had gelopen, liet ik me in 2002 nog een keer overhalen om mee te doen. Als 50 plusser nog een keer serieus getraind om toch zeker onder de 4 uur te lopen, maar ook nu werd het verpest door plotseling te warm weer. En in tegenstelling tot mijn vorige deelnames moest je nu al ruim van te voren in het startvak staan en dat met een start om 13.00 uur en duurde het nog 5 minuten alvorens ik na het startschot de startlijn zag. En hoewel ik wist dat een chip mijn echte tijd registreerde stond die hele heisa me enorm tegen. De eerste 10 á 15 km is het constant afremmen, uitwijken en optrekken. Zo kan ik geen marathon lopen en dus stopte ik na 25 km. Eén voordeel: mijn langzaamste tijd bleef 3.44 uur.

Nee aan dit soort marathons heb ik geen prettige herinneringen. Te massaal en je moet van te voren met te veel randzaken rekening houden: een half jaar of langer van te voren inschrijven, je startnummer e.d. al een dag eerder ophalen, hopen op kleedgelegenheid, te lang in het startvak staan met dikwijls de zon op je lijf, niet in je tempo kunnen komen vanwege te druk, enz. Ik gaf de voorkeur aan eenvoudige marathons, die je kon benaderen als een gewone wedstrijd. Liefst op ronden van ongeveer 10 á 20 kilometer, zodat je vanaf ronde 2 weet waar je bent en hoever het nog is tot de finish. Zulke marathons liep ik dan in kleine Belgische plaatsjes, zoals Ruiselede, Stabroek en Wommelgem. Maar dus ook bij de eerder vermelde Rotterdam Marathon van 1975, het militair kampioenschap in Middelburg, de marathon in het Duitse Essen en uiteraard mijn eigen Poelbosmarathon in ‘s – Heer Arendskerke. Foto: John Graham wint de 1^e Rotterdam Marathon met finish op de Coolsingel.