10 VRAGEN AAN LEONIE TON

Na een maandje pauze is er weer een nieuwe kandidaat voor deze rubriek. Deze keer Leonie Ton, die in de hardloopwereld vooral bekend is van het ultralopen. Vorige week liep ze nog een race over 100 mijl in Engeland. Ze won bij de vrouwen en werd 6^e overall. Op de foto van Huib Boogert zien we Leonie finishen bij de Wallenloop begin dit jaar.

Stel jezelf even voor aan de lezers. 

Hallo,

Ik ben Leonie Ton, samenwonend met vriend, dochter van 11, 2 honden en 2 katten in Wissenkerke, verpleegkundige van beroep en hardloopliefhebber

Wanneer ben je begonnen met hardlopen en hoe ging het verder?

Op mijn 21^ste ben ik wezen kijken bij de start van de marathon Rotterdam. Mijn broer liep toen zijn eerste marathon daar. Ik vond die start zo geweldig daar, dat wilde ik ooit ook een keer doen. Volgende dag op gymschoenen, die ik nog had staan van de middelbare school, mijn eerste kilometers afgelegd en eigenlijk niet meer gestopt. Sinds 2015 loop ik ook graag lange afstanden, de zogenaamde ultralopen.

Wat zijn je persoonlijke records?

Op welke afstand? Ik loop nogal uiteenlopende afstanden…. 🙂

Ook ben ik niet zo van de cijfertjes, dus weet ze niet heel nauwkeurig. Daar moet je de statistieken van Atletiek Zeeland en de DUV (voor de ultra afstanden) voor nakijken. Op de 10 km ergens hoog in de 38 minuten, op de marathon officieel 2.57 nogwat en onofficieel (een Corona-marathon) in 2.52 nogwat, de 100 km in 7.54 nogwat

Hoe ziet je training er globaal uit?

Ik loop graag en veel. De afstanden wisselen meestal zo tussen de 15 en 45 km, afhankelijk van hoeveel tijd ik heb die dag. Ik probeer hierin ook wel intervaltrainingen te verwerken. Soms loop ik deze op de atletiekbaan en anders gewoon in de polder. Het leukste vind ik trainingen in de Domeinen op Westenschouwen, natuurgebied Oranjezon of tussen Vlissingen en Westkapelle in de duinen.

1 x per week een rondje fietsen met de tourclub van het dorp en in de zomer 1 a 2 x per week baantjes zwemmen.

Wat zijn voor jou de hoogtepunten uit je hardloopbestaan?

Ik heb al veel mooie wedstrijden mogen lopen en ook mooie resultaten mogen behalen. Elke grote ultraloop finishen is weer een hoogtepunt…..ik kan niet echt kiezen welke nu echt het mooiste was. De Spartathlon was mooi omdat dit een bekende loop is en van velen (ook voor mij)  een droom om die te finishen. Als dat dan lukt is dat prachtig, maar de 2^e deelname was ook prachtig omdat ik toen 7^e werd. De 3^e was ook prachtig omdat mijn dochter getuige was van de finish, tja welke was dan het mooist…

Maar ook  het winnen van de Elfsteden Ultraloop in 2018 was ook een geweldige ervaring en mijn 10^e plaats op het WK 100 km in Kroatië in 2018 was ook een sportief hoogtepunt.

Afgelopen weekend een 100 miles trail in Engeland mogen lopen en winnen. Dit was ook weer geweldig…….maar ook de overwinningen in eigen provincie bij de Kustmarathon en de marathon Zeeuws Vlaanderen waren mooi. De 120 van Texel, de Jan Knippenberg Memorial, Nederlands kampioen worden op de 100 km in Winschoten..….tja, ik kan echt niet kiezen…

Waren er ook dieptepunten?

Dieptepunten klinkt nogal zwaar, maar als ik er 1 zou moeten noemen zijn dat voor mij blessures. Lopen is onderdeel van mijn dagelijks leven en als dat dan niet kan…..dat is moeilijk voor me….

Ook heb ik wel eens moeten uitstappen in een ultraloop, maar zie dat niet als een dieptepunt. Wel erg jammer en teleurstellend dan natuurlijk, maar als het lijf duidelijk aangeeft dat het niet meer gaat, dan kan je niet anders dan stoppen. Het blijft tenslotte hobby….

Heb je op hardloopgebied nog plannen voor de komende jaren?

Tja, er zijn nog zoveel mooie ultralopen die ik graag eens zou doen. Zolang mijn lijf meewerkt en ik er plezier in blijf houden, hoop ik er nog vele te kunnen finishen

Wat vind je in het algemeen van het Zeeuwse hardlopen?

Veel leuke wedstrijden, genoeg keus voor iedereen.

Klein wereldje, hierdoor vaak ook zelfde namen in de hoogste klasseringen.

Zou je veranderingen willen?

Misschien is het wel leuk om het Stratenloopcircuit in de zomer eens naar andere dorpen te verplaatsten, om zo eens wat afwisseling in het parcours te hebben. Dit ook zo met de crossen in de winter. Nieuwe parcoursen zijn altijd weer leuk vind ik. Maar ik begrijp ook wel dat hier weer extra werk bij komt, waar verenigingen niet op zitten te wachten.

Wat wil je verder nog kwijt over hardlopen?

Een dag niet gelopen is een dag niet geleefd 🙂

Aanvulling. Ik kreeg vandaag nog een mailtje van Leonie dat ze iets vergeten was. Ze wil graag het stokje doorgeven aan Irma Heeren. Ik zou dat ook fantastisch vinden. Het probleem is dat ik geen emailadres van Irma heb en haar dus niet direct kan benaderen met deze vraag. Wie kan ons helpen of misschien leest Irma dit verhaal zelf en kan ze contact opnemen.