WEER EEN HARDLOOPWEDSTRIJD STILGELEGD
Afgelopen zondag werd de bekende van Dam tot Dam loop over 10 EM tussen Amsterdam en Zaandam rond 15.30 uur afgebroken. Zo’n 6000 hardlopers mochten niet meer starten, omdat de hulpdiensten het niet meer aankonden. De temperatuur was afgelopen tot ongeveer 24 graden Celsius en op dat moment waren er al 50 deelnemers afgevoerd naar het ziekenhuis.
Dit soort taferelen zien we steeds meer bij hardloopwedstrijden. Komt dat door de veranderingen in ons klimaat met steeds meer warme periodes of speelt er iets anders? Dat hardlopen in de warmte bij langere afstanden invloed heeft op de prestaties, weet iedereen. Vooral een plotselinge overgang naar hogere temperaturen, zoals in het voorjaar, verteren veel hardlopers slecht. Als je echter in augustus en september al gewend bent aan hogere temperaturen, is 24 graden voor getrainde hardlopers geen probleem. Je doet alleen een paar minuten langer over een 10 EM.
Het probleem wordt veroorzaakt door duizenden niet of slecht getrainde deelnemers, die er zo nodig bij moeten zijn. Dat geldt niet alleen voor de VDTDL, maar voor alle massale hardloopevenementen. Bij halve marathons zijn tijden boven de 2 uur en zelfs 3 uur eerder regel dan uitzondering. Mensen aanmoedigen om te gaan sporten is prima. Mensen aanmoedigen om zonder sportachtergrond binnen een jaar of korter aan een hardloopwedstrijd over een behoorlijke afstand mee te doen, is waanzin. Zorg eerst maar dat je een fatsoenlijke 5 km en daarna een 10 km kunt lopen.
Deze organisaties zijn dus zelf schuldig aan dit soort problemen. Ze willen dat er tienduizenden hardlopers meedoen, maar des te meer deelnemers des te meer kans op calamiteiten. Bovendien draagt het niet bij aan het niveau van het hardlopen. Maar als je zoals Le Champion en Golazo moet bestaan van deze evenementen, maak je je daar zeker niet druk om.
Maar niet alleen deze grote organisaties moeten eens nadenken over de risico’s bij hun wedstrijden. Ook de iets kleinere hardloopwedstrijden krijgen daar mee te maken. En het hoeft niet altijd te komen door warm weer. Bij de Kustmarathon zijn er zo’n 2000 deelnemers van wie 80 % zeker 4 uur of langer nodig heeft om de ruim 42 km te overbruggen. Stel dat het op 5 oktober slechts 9 graden is met een beetje regen en windkracht 4 uit het noordwesten. Hoeveel deelnemers moeten ze dan van het parcours halen door onderkoeling. In dat tempo loop je je namelijk op den duur niet meer warm.
Ook wedstrijden over een halve marathon zijn in de winter om die reden niet altijd verantwoord. Zeker als het over 1 grote ronde gaat, zoals bij de Zakloop in Nisse en de halve marathon in Cadzand. Zijn er dan onderweg voldoende controleposten om deelnemers in de gaten te houden? Zelfs voor getrainde hardlopers bestaat er dan een risico. Bij de Salvatore Hoeveloop, een 20 km wegwedstrijd over 1 grote ronde met start en finish in Ouwerkerk, kreeg ik na ongeveer 15 km een blessure. Daar stond ik dan in mijn korte broek en een shirtje met korte mouwen in een nevelige polder en een temperatuur van 6 graden. Behalve een paar lopers die me inhaalden was er niemand te zien.
Ik had op dat moment iets langer dan een uur gelopen en normaal zou ik binnen de 1.30 uur over de finish moeten komen. Nu kon ik de laatste 5 km alleen heel langzaam wandelen. Die wedstrijd was begonnen om 14.00 uur en zodoende arriveerde ik na 16.00 uur in Ouwerkerk. En aangezien het toen half december was, liep ik dus bijna in het donker. Met hardlopers die sowieso ruim 2 uur over zo’n afstand doen, is dat risico er bij een voor die tijd van het jaar late start dus altijd.
Denk daar als organisatie dus goed over na. Wie mijn verhalen regelmatig leest weet dat ik geen voorstander ben van al dat massagedoe. Hardlopen moet terug naar de basis. Kleinschalige wedstrijden met gelijkwaardige tegenstanders en als dat niet kan moet je het zo organiseren dat de laatsten er niet 2 keer of langer overdoen dan de winnaar. Dat zulke wedstrijden kunnen, heb ik al diverse keren laten zien. Foto AV’56: Zorg er eerst voor dat je een fatsoenlijke 5 en 10 km kunt lopen.
Zondag was het warm, niet per se een probleem, maar vooral zonnig, terwijl de gemiddelde loper (geschat door de uitslagen zo’n 10.4 km/h) toch anderhalf uur bezig is. Logisch dat het dan pittig wordt als je dit soort lange inspanningen niet gewend bent. Het ‘probleem’ van de van Dam-tot-Dam is dat het een punt-tot-punt wedstrijd is, de kortste mogelijke weg tussen start en finish is zo’n 14.5 km, dit geeft ook geen mogelijkheid tot verkorting. Bij de Zakloop, en in mindere mate de halve van Cadzand, is die er wel. Eigenlijk zouden de lopers met minder ervaring en voorbereiding zich niet moeten wagen aan de loop gisteren, maar een commerciële organisator zal niet happig zijn om de lat voor deelname hoger te leggen. Wellicht dat een 10km als bijnummer zowel vanuit veiligheids- als commercieel oogpunt een remedie kan zijn.
Waarom werd de DTDL stil gelegd? Omdat de hulpdiensten overbelast raakten en de veiligheidsregio dus het besluit wel moest nemen om het evenement stil te leggen. Voor de duidelijkheid niet de organisatie heeft het evenement stil gelegd maar de overheid omdat de veiligheid in het geding was.
Goed allemaal leuk en aardig maar waarom moest de veiligheidsregio dit besluit nemen? Omdat er veel te veel slecht / ongetrainde mensen aan de start stonden.
Oke, maar waarom staan die mensen dan aan de start?
Wat nu volgt is een ongenuanceerd en zwart/witte uiteenzetting, die volgens mij wel de kern van het probleem blootlegt.
De grote organisaties Le Champion (o.a. DTDL / Marathon Amsterdam / Halve van Egmond) en Golazo (o.a. Marathon Rotterdam / Tilburg Ten Miles / Marathon Eindhoven / en nog heel erg veel meer) hebben maar oog voor 1 ding en dat is geld verdienen, zo veel mogelijk als maar mogelijk is en het liefst nog iets meer. Hoe dat geld verdiend word maakt niet uit als het maar verdiend word.
Het gevolg daarvan is dat er niet meer vanuit het perspectief van een hardloper naar een evenement gekeken word, maar het evenement word als verdienmodel gezien.
Alles word wel netjes en goed geregeld anders worden de benodigde vergunningen niet verstrekt, maar wie er aan de start staan zal ze een zorg zijn zo lang er betaald is. Gevolg is dat er heel veel deelnemers zijn die geen idee hebben waar ze eigenlijk aan beginnen / mee bezig zijn. Bij de DTDL is er dan ook nog zoiets als de Business Run waarbij men via de werkgever mee kan doen. Vaak tijdens de vrijdagmiddag borrel even een team samenstellen onder het mon van dat doen we wel even. Mensen die weinig of geen hardloop ervaring hebben. Ook onder de andere deelnemers zijn er zeer veel die het voor de Bucketlist doen, geen idee hebben wat ze aan het doen zijn. En ja als er dan zo veel slecht getrainde mensen aan de start verschijnen is het niet verwonderlijk dat de hulpdiensten overbelast raken en het evenement word stil gelegd.
Zo als gezegd de organisaties willen geld verdienen en daar hebben ze zeer uitgekiende modellen voor. Een paar evenementen die als het ware de melkkoeien zijn / de kippen met de gouden eieren. Bij Le Champion zijn dat de DTDL en Marathon Amsterdam en bij Golazo is dat de Marathon Rotterdam.
De Marathon Rotterdam 2025 was in 2 uur uitverkocht 17.000 startnummers met een gemiddelde prijs van €140. De organisatie heeft een uitbreiding van de vergunningen naar 30.000 aan gevraagd. Er is nu een wachtlijst (heb begrepen dat daar ondertussen al meer dan 25.000 mensen op staan) waar je voor €5 voor in kan schrijven en als de vergunningen “opgerekt” worden worden er via loting de nieuwe beschikbare plaatsen toegekend a €155. 13000 extra deelnemers zal natuurlijk niet gehonoreerd worden, maar 3000 a 5000 extra deelnemers denk ik dat ze wel zullen “krijgen”.
Hoe dat gaat uitpakken? ik vrees niet erg gunstig. De afgelopen editie was het al ernstig met uitvallers en de druk op de hulpdiensten / openbaar vervoer. En de drukte op bepaalde delen van het parcours (Havenspoorpad vanaf de 3e startwave).
Organisaties zouden met limiet tijden kunnen werken, maar dat gaat niet gebeuren want dan slachten ze hun kippen.
Zo lang de organisaties het alleen maar om het geld te doen is en de commercieële belangen prevaleren boven het nivo en welzijn van de deelnemers zal het niet beter worden alleen maar slechter en duurder.
Nogmaals bovenstaande is ongenuanceerd en het ligt een stuk ingewikkelder waarschijnlijk, maar de kern van het probleem is de hoeveelheid deelnemers in het algemeen en het lage nivo / overschatting van eigen kunnen van een groot deel van de deelnemers in het bijzonder.
Dit laatste geld overigens niet alleen bij de grote evenementen, maar ook bij andere wedstrijden.
Mensen bezint eer gij begint……….
In een vlaag van “verstandsverbijstering” heb ik mij ingeschreven voor de Marathon Rotterdam voor €160 ik was nog net op tijd. Toen ik de mail zag dat de inschrijving open was heb ik even gekeken en zag dat het €120 koste, ik was op mijn werk en dacht schrijf mij vanavond wel in. In mijn pauze drie kwartier later was de prijs al €140. Oei gaat wel hard maar gelijk inschrijven (onder de druk van de organisatie die met die staffelprijzen de inschrijfdruk opvoert) uiteindelijk dus €160 betaald en toen die betaling was voltooid dacht ik “wat heb ik in godsnaam gedaan” heb ik echt €160 betaald om een stukje te gaan hardlopen??????
En dan nu met de wetenschap van de wachtlijst en de uitgebreide vergunningsaanvraag denk ik hoe zal het allemaal reilen en zeilen op 13 april. Ik heb er weinig vertrouwen in dat het nog “leuk” is en vrees dat het wel eens mijn laatste Marathon Rotterdam zal zijn. Temeer omdat ik voor Rotterdam Zeeuws-Vlaanderen moet laten schieten (voor de 2e keer al) hoewel deze 2 totaal niet met elkaar te vergelijken zijn is ZV wel op de hardloper gericht en een stuk gemoedelijker en persoonlijker. Ik denk dat ik het voor april 2026 wel al weet……….
MvG
Lion Baas