KADER – EN JURYLEDEN ZIJN ONMISBAAR
Afgelopen zaterdag deed ik mee aan het clubkampioenschap van AV’56. Gelukkig werd het ’s middags mooi weer en zo konden een kleine 70 atleten, ongeveer 20 juryleden en de nodige aanhang als toeschouwers genieten van een leuke atletiekmiddag.
Is 20 juryleden op 70 deelnemers niet een beetje veel. Als je er goed over nadenkt eigenlijk wel. Het aantal juryleden is echter niet afhankelijk van de deelname, maar wordt bepaald door het aantal onderdelen. Naast de looponderdelen stonden er ook ver, hoog, kogel, discus, speer en balwerpen op het programma staan en bij elk technisch onderdeel heb je 2 of meestal 3 juryleden nodig. Dan nog minstens 4 tijdwaarnemers, een starter en een wedstrijdleider/scheidsrechter. Dan kom je snel aan die ongeveer 20. Alleen minder onderdelen op het programma zetten kan dat aantal verminderen. Ik vergeet nog te vermelden dat er op zo’n middag ook nog een speaker, bezetting op het secretariaat, iemand voor het materiaal en personeel in de kantine moet zijn. Zonder deze mensen in principe geen wedstrijd. En dan zou het dubbele aantal deelnemers toch een stuk leuker zijn, want ook zonder voldoende deelnemers is er geen wedstrijd.
Natuurlijk moet zo’n wedstrijd ruim van te voren voorbereid en aangekondigd worden en ook daar zijn mensen voor nodig. In dit geval een technische commissie, die voor elke wedstrijd een soort draaiboek maakt en daar diverse keren per jaar over vergadert. Zonder dergelijke kaderleden zijn er ook geen of in ieder geval veel minder wedstrijden. Het is dus prettig dat mensen zich daarvoor inzetten, maar het moet natuurlijk wel goed gebeuren en soms moet je je willen laten adviseren. Ik heb dus wel eens kritiek, maar dat heb ik in het verleden al eens verteld.
Heb je zelf ooit dergelijke functies vervuld? Jazeker. Samen met Niek Flipse en Jean Polfliet zorgde ik een paar jaar voor het clubblad. In de jaren 70 was ik ook een tijdje jeugdtrainer, maar na een ongeluk met de trein is dat er niet meer van gekomen. Ook fungeerde ik een jaar als voorzitter van wat nu de WTC heet. Dat had ik wel langer willen doen, maar na een meningsverschil met het bestuur ben ik daar mee gestopt. Het bestuur kwam zijn eigen regels niet na en ook toen was ik al rebels. Een jurydiploma heb ik al sinds 1968 en later haalde ik ook de bevoegdheden van wedstrijdleider en scheidsrechter. Maar aangezien ik zelf aan veel wedstrijden meedeed, kwam jureren er niet zo dikwijls van.
Dat liet ik dan maar over aan mijn ouders. Mijn moeder was vroeger zelf atlete en toen broer Wim in 1962 lid werd van AV’56 werden zij direct gevraagd door Adrie de Munck om te helpen als jurylid. Dat hebben ze tot op hoge leeftijd gedaan en daarnaast nog ander taken op zich genomen binnen de club of zelfs de regionale en landelijke atletiek. Moeder was wedstrijdsecretaresse uitwedstrijden en vader bestuurslid van de afdeling Zeeland, het district West 2 en unieraadslid. En ook nog commissielid voor de PZC cross en indoor Zeeland.
Dat ik dit verhaal vandaag publiceer is niet helemaal toevallig. Mijn moeder werd namelijk op 3 oktober 1924 geboren en dat is vandaag precies 100 jaar geleden. Voor mij een mooie aanleiding om ze als een soort hulde op mijn website te zetten, maar die hulde geldt ook voor al die anderen die atletiek mogelijk maakten en maken. Foto: Sarie en Ko Roose noteren de aankomsten bij de cross in Wilhelminadorp.
Geen Commentaar