EEN ERG DRUK MARATHONWEEKEND IN APRIL

Het weekend van 12 en 13 april stond duidelijk in het teken van de marathon. Voor Zeeuwse lopers waren de marathons van Rotterdam en Zeeuws Vlaanderen de belangrijkste en daar was al sinds half januari flink voor getraind. Bij de oudste marathon van Nederland in Enschede verschenen ook nog Zeeuwen aan de start en liep Loura Kleinepier met 2.56.29 uur de snelste Zeeuwse vrouwentijd van het weekend.

Helaas waren de weersvooruitzichten minder gunstig, zeker voor de zaterdag tussen Terneuzen en Hulst. Het zou volgens de weerman wel eens erg warm kunnen worden en dat kwam ook uit. Of het door deze voorspelling kwam of dat er andere redenen waren: van de 880 ingeschreven hardlopers kwamen er uiteindelijk 708 aan de start en finishten er 639.

Via Omroep Zeeland kon ik de wedstrijd redelijk goed volgen. Op televisie heb je dan een beeld van de radiostudio met de verslaggeving, maar zie je regelmatig live beelden van de wedstrijd bij zowel de vrouwen als de mannen. De verslaggevers gaven regelmatig de verschillen tussen de koplopers en de achtervolgers, maar helaas geen tussentijden op de cruciale kilometerpunten. Als “kenner” wil ik dat graag weten, zodat ik een schatting kan maken van de eindtijd.

Dan maar de computer raadplegen. Bij atletiekzeeland kon ik meekijken via het registratiesysteem van de wedstrijd. Helaas alleen tussentijden op de halve marathon en dat met een behoorlijke vertraging. Op dat punt slechts 45 deelnemers binnen de 1.30 uur, dus de kans dat er veel lopers binnen de 3 uur zouden finishen was erg klein. Met dit weer verwachtte ik toch zeker verval. Bij de winnaar was dat ongeveer 6 minuten, maar aangezien hij op de helft al voldoende voorsprong had kwam zijn zege niet in gevaar.

De beelden van de finish in Hulst vond ik minder geslaagd. De winnaars kwamen duidelijk in beeld, maar naar de plaatsen daarachter was het soms gissen. De interviews waren blijkbaar belangrijker en de opmars van de nummer 3 in de race was Omroep Zeeland totaal ontgaan en zijn finish kwam ook niet in beeld.

Wat wel duidelijk in beeld kwam waren de meefietsende begeleiders bij de achtervolgers. En ook dat ze hun lopers regelmatig voorzagen van bevoorrading. Vooral bij de als 4^e geëindigde Belg was het schering en inslag. Bij een echte wedstrijd is dit niet toegestaan en mag je alleen gebruik maken van de verzorgingsposten. Een dag later leidde de discussie hierover bij het EK marathon tot een dramatisch incident. Dat je bij dit warme weer bevoorrading door derden moet toestaan, is voor mij aanvaardbaar. Maar als elke deelnemer een meefietsende begeleider heeft, wordt het een zootje op het dikwijls smalle parcours.

En dan iets over de resultaten. De organisatie roept van te voren dat ze het niet erg vindt dat er geen snelle deelnemers zijn. Op dit parcours is alles nagenoeg vlak, zijn de onverharde stukken door de droogte redelijk hard en heb je zowel wind mee als tegen. Dat heeft dus weinig invloed op de tijden. De warmte was de grootste plaaggeest deze keer, maar hoe veel is dat van invloed bij de top 100. Rens Maljers loopt zelfs een persoonlijk record, maar met slechts 21 lopers onder de 3 uur en 83 onder de 3.30 uur ( in 1972 de limiet bij een marathon) is het inderdaad niet snel. Ik blijf dus bij mijn standpunt dat het bij Zeeuwse wedstrijden ontbreekt aan kwaliteit.

Op zaterdag en zondag keek ik na het hardlopen naar Parijs – Roubaix. Heeft iemand zich wel eens afgevraagd waarom hier alleen een selectief gezelschap vrouwen en mannen mag meedoen. Waarschijnlijk om dezelfde reden dat Hoek, Kloetinge en Goes niet tegen Ajax, PSV of Feyenoord, maar ook niet tegen Vlissingen of Apollo moeten voetballen in de competitie. Bij teamsporten heeft ieder team zijn eigen klasse, maar ook bij wielrennen op regionaal niveau. Kijk maar naar de wedstrijden van TMZ. Sport wordt pas interessant als er sprake is van een wedstrijd tussen gelijkwaardige tegenstanders. Maar bij hardlopen is dat anders, want daar lopen wereldtoppers in dezelfde wedstrijd als de recreanten.

Of komt dat omdat grote organisaties daar iets aan kunnen verdienen? Dit weekend was er in België het EK Running over 10 km, halve en hele marathon. Een Europees kampioenschap werd tot voor een paar jaar alleen over de hele marathon georganiseerd en dat tijdens de kampioenschappen op de baan. Dat was lange tijd elke 4 jaar, maar nu om de 2 jaar. Aangezien 1 van de 2 kampioenschappen dan samenvalt met de O.S. is er in dat jaar een EK halve marathon, zoals vorig jaar in Rome. Die kampioenschappen zijn alleen voor geselecteerde lopers v/m.

In Leuven mocht echter iedereen meedoen, mits je op tijd inschreef en genoeg betaalde. En niet in een aparte wedstrijd een uur achter de toppers, maar allemaal tegelijk. Gevolg: de betere “recreanten” liepen spoedig bij de voor het kampioenschap strijdende vrouwen en beïnvloedden zo ongewild de wedstrijden. Als je zo’n EK organiseert in het weekend dat ook de marathons van Parijs, Enschede en Rotterdam plaatsvinden en die van Wenen, Praag, Hamburg en London enkele weken vroeger of later, weet je zeker dat niet alle Europese toppers aan de start staan en kun je spreken van een gedevalueerd EK. Het was verder wel een geslaagd evenement met duizenden deelnemers

Toch vond ik dit EK tussen Brussel en Leuven interessanter om te bekijken dan de marathons van Parijs en Rotterdam. Het verloop van grote stadsmarathons is voorspelbaar: een grote groep Afrikaanse lopers, die proberen een snelle tijd te lopen met behulp van de nodige hazen. Het wordt dan een afvalrace en dikwijls wint er een weinig tot de verbeelding sprekende atleet. Met een beetje pech vind je die naam enkele jaren later terug op de lijst met geschorste hardlopers vanwege overtreding van de dopingregels.

De wedstrijden in Leuven waren in de meeste gevallen spannend met dikwijls kopgroepjes van 3 of 4 lopers, die tot de laatste km samen liepen. Bij de vrouwen was er wel een vreemd incident tijdens de marathon en dat had te maken met de eerder door mij aangehaalde bevoorrading. In de kopgroep van 4 loopsters werd de Belgische deelneemster door de anderen verweten dat ze een bidon en een gelletje had aangepakt buiten de officiële post. Ze maakten haar uit voor bedrieger en dreigden dat ze klacht zouden neerleggen. De Belgische trok zich dat zo aan dat ze begon te hyperventileren en rond km 40 in een bocht flauw viel. Ze kon de wedstrijd nog wel uitlopen, maar eindigde nu slechts als 12^e , terwijl een medaille mogelijk was.

Of de klacht van de andere deelneemsters terecht was? Ik heb er geen beelden van gezien, maar het is natuurlijk vreemd dat in een wedstrijd met meer dan 10000 deelnemers ongeveer 100 atleten zich aan allerlei regeltjes moeten houden en de rest zich bijna alles kan permitteren. Heeft iemand gecontroleerd of ze allemaal schoenen met de juiste dikte aan hadden? Dus wat mij betreft in de toekomst alleen pure kampioenschappen met alleen geselecteerde lopers.

En tot slot nog even iets over de Zeeuwse marathonlopers. Ik vraag me af of al die honderden atleten die zich d.m.v. lange duurlopen voorbereid hebben ook allemaal gestart en gefinisht zijn. Of zijn ze wat wij vroeger “gesloopt in de voorronden” noemden. Ik mis namelijk de nodige namen van wie ik zeker weet dat ze van plan waren om mee te doen. En zou het in de toekomst niet wenselijk zijn dat de betere Zeeuwse marathonlopers v/m op een snel parcours in Zeeland tegen elkaar gaan lopen? Ik weet een vlak en redelijk beschut parcours van ongeveer 4700 meter en 9 rondjes is dan een marathon. Met limieten van 3.30 uur voor mannen en 4.00 uur voor vrouwen kan dat een mooie strijd worden. Nu nog iemand vinden die dat wil en kan organiseren!!! Foto AV’56: Loura Kleinepier was dit weekend de snelste Zeeuwse op de marathon.